Kayleigh’s Stem: Een Strijd om Gehoord te Worden
Bij de Silent Warriors geloven we in het krachtiger maken van stemmen die vaak verloren gaan in de schaduw. Vandaag willen we het verhaal delen van Kayleigh, een moedige jonge vrouw die vecht tegen een systeem dat haar keer op keer in de steek heeft gelaten. Haar enige wens? Gehoord worden.
Een veelbelovende toekomst met een hobbelige start
Het begon op de basisschool. Kayleigh liep achter met haar ontwikkeling en werd doorverwezen voor onderzoek. Met een IQ van 67 en een sociaal-emotionele achterstand werd al snel duidelijk dat ze anders was dan haar leeftijdsgenoten. Ze worstelde met het vinden van aansluiting, en haar wereld werd gevuld met labels en behandelingen. Van jeugdzorginstellingen als Fornhese en Vitree tot naschoolse behandelingen en trainingen – de ene instantie volgde de andere op.
Kayleigh’s gedrag thuis werd vaak omschreven als dwars en opstandig, maar wat anderen niet zagen, was een meisje dat vocht tegen haar frustratie en onzekerheid. Haar moeder bleef altijd achter haar staan, ondanks het advies van instanties om haar niet thuis te laten opgroeien.
De belofte van hulp die niet kwam
Op haar 16e werd besloten om Kayleigh tijdelijk ter observatie te plaatsen. Maar deze ‘tijdelijke’ maatregel leidde tot een reeks verkeerde beslissingen. Ze werd geplaatst in een kamertrainingscentrum, omringd door jongeren met ernstige gedragsproblemen en verslavingsproblematiek. Hier ging het mis. Het onderzoek waar ze op had gewacht, kwam er niet. Wat wel kwam, was een ernstige eetstoornis en een snelle achteruitgang.
De GGZ werd ingeschakeld, maar in plaats van oplossingen volgden meer wachttijden en bureaucratische muren. Een kliniek in Zuid-Afrika bood een sprankje hoop, maar haar lichamelijke toestand was inmiddels zo verslechterd dat vliegen onmogelijk werd.
Kayleigh bereikte een dieptepunt. Op slechts 27 kilogram werd ze door de huisarts met spoed doorgestuurd naar de intensive care, maar het systeem faalde opnieuw. Weekendroosters, protocollen en gebrek aan communicatie zorgden ervoor dat ze dagen thuis op de bank moesten wachten op hulp.
Een kliniek die haar brak
De opname op de PAAZ-afdeling was slechts een tijdelijke pleister op een diepe wond. Kayleigh werd telkens teruggestuurd naar een ongeschikte woongroep, terwijl haar geestelijke gezondheid verder instortte. Ze sneed zichzelf, werd suïcidaal en werd bedolven onder zware medicatie. Uiteindelijk leidde dit tot een gedwongen opname bij Fivoor, waar ze nog meer trauma’s opliep.
De omstandigheden waren onmenselijk. Kayleigh werd in een isoleercel geplaatst, omringd door agressieve patiënten. Ze werd vastgehouden door mannen die haar wonden knepen terwijl ze moest worden gehecht. Haar angsten werden genegeerd, haar stem gesmoord. Haar enige overlevingsmechanisme werd zelfbeschadiging.
Een moeder die niet opgaf
Ondanks alles bleef haar moeder vechten. Ze vocht tegen instanties die haar dochter als een nummer behandelden. Ze vocht tegen een systeem dat oplossingen beloofde, maar alleen maar meer pijn bracht. Ze vocht tegen een wereld die haar dochter liet vallen.
Maar zelfs de sterkste ouders kunnen niet alles alleen. Kayleigh’s trauma’s stapelden zich op, en haar vertrouwen in de mensheid brokkelde af.
De laatste noodkreet
Vandaag woont Kayleigh in haar eigen woning. Maar de leegte en pijn die haar leven hebben getekend, zijn immens. Ze heeft zichzelf opnieuw opgebouwd na de afschuwelijke periode in de kliniek, maar de wonden – zowel fysiek als mentaal – blijven zichtbaar.
Ze voelt zich gevangen in een systeem dat haar geen uitweg biedt. Haar wanhoop bracht haar tot een psychiater die euthanasie aanbiedt aan mensen die geen uitweg meer zien. Kayleigh’s wens om te leven wordt overschaduwd door de innerlijke pijn die ze niet meer kan dragen.
Een oproep tot actie
Kayleigh wil gehoord worden. Ze wil dat haar verhaal niet verloren gaat, dat haar stem eindelijk serieus genomen wordt. Haar grootste wens is dat niemand anders door dezelfde hel hoeft te gaan als zij.
Als Silent Warriors roepen we iedereen op: medici, hulpverleners, instanties, en vooral mensen met compassie. Kayleigh heeft echte hulp nodig – geen loze beloftes, geen nieuwe trauma’s, maar zorg die recht doet aan haar kracht en haar strijd.
Laten we samen een verschil maken. Luister naar Kayleigh. Geef haar hoop. Want dit is meer dan een verhaal – het is een oproep tot rechtvaardigheid en menselijkheid.
Voor contact of om hulp te bieden aan Kayleigh, stuur ons een bericht. Samen staan we sterker.
Quote van Kayleigh op haar TikTok bij een video
“Lieve allemaal🦋 ik kan niet slapen door mijn gevecht wat ik 24/7 met mezelf voer. Het is ondragelijk, ik ga er aan onderdoor, mijn helse strijd beinvloed mijn hele leven. Mijn leven is compleet overgenomen. En dat doet zoveel pijn. Het is gewoon niet eerlijk… ik heb deze video in elkaar gezet met verwdhillende stukjes en delen uit mijn verhaal. Het word met de dag zwaarder en moeilijker om mijn dagen door te komen. Ik vecht echt. Maar het is zo zo moeilijk om mezelf staande te houden, maar ik blijf vechten tot mijn humaan einde. En ik hoop dat jullie ook blijven vechten! En echt recht uit mijn hart..jullie allemaal, zijn waardevol en geliefd en mooi op jou manier vergeet dat nooit! Je bent het waard om te leven. Ik hoop dat ik iets kan betekenen al is het een paar procent. Ik blijf mijn best doen voor jullie allemaal vergeet dat niet Weet dat je niet en nooit alleen bent in jou strijd✨ liefde voor jullie, voor altijd en verder🦋”
